Η μεγάλη γιορτή στο Δοξάτο που λαμβάνει μέρος εδώ και αιώνες την ημέρα του Αγ.Αθανασίου
Μια παράδοση από γενιά σε γενιά
Οι κάτοικοι του Καλαμπακίου, στο Δήμο Δοξάτου, τηρώντας την παράδοση των προγόνων τους που καταγόταν από το Κρυόνερο της Ανατολικής Θράκης, κάθε χρόνο στις 18 Ιανουαρίου – από το 1922 και χωρίς διακοπή στο πέρασμα των χρόνων- πραγματοποιούν το έθιμο του κουρμπανιού. Όποιες κι αν είναι οι καιρικές συνθήκες, το έθιμο πραγματοποιείται χάρη στο μεράκι και την αγάπη των εθελοντών και των μελών του Μορφωτικού Πολιτιστικού Συλλόγου, των «κουρμπαντζήδων».
Έτσι και φέτος, παρά το τσουχτερό κρύο, την ημέρα της «γύρας» στο χωριό, όλα τα σπίτια άνοιξαν την Κυριακή 5 Ιανουαρίου τις πόρτες τους για να προσφέρουν για το κουρμπάνι. Οι κουρμπαντζήδες, αψηφώντας το κρύο και την παγωνιά γύρισαν το χωριό πόρτα- πόρτα συνεχίζοντας την παράδοση που τους κληροδοτήθηκε .
Πού και Πότε;
Οι κάτοικοι του Καλαμπακίου, μας προσκαλούν όλους να γιορτάσουμε και να τιμήσουμε τον Άγιο Αθανάσιο με το δικό τους μοναδικό τρόπο στο Καλαμπάκι, την Παρασκευή 17 και το Σάββατο 18 Ιανουαρίου, με το έθιμο του κουρμπανιού.
Η ιστορία του Εθίμου
Σύμφωνα με την παράδοση, ο Θεός κάθε χρόνο, το ξημέρωμα της γιορτής του Αγίου Αθανασίου, έστελνε στο προαύλιο του ναού των Κρυονεριτών ένα ελάφι, το οποίο αφού ξεκουραζόταν, «θυσιαζόταν» με την ευλογία του ιερέα νωρίς το πρωί της γιορτής από τους «κουρμπαντζήδες», οι οποίοι το μαγείρευαν και στη συνέχεια το μοίραζαν σε όλους τους κατοίκους.
Μια χρονιά που τα χιόνια ήταν πολλά, το ελάφι άργησε να έρθει και οι «κουρμπαντζήδες» θορυβημένοι από την καθυστέρηση, επέσπευσαν τη θυσία χωρίς να το αφήσουν να ξεκουραστεί, όπως το έθιμο απαιτούσε. Έκτοτε το ελάφι δεν ξαναφάνηκε ίσως γιατί, όπως πίστευαν οι Κρυονερίτες, ο Θεός θύμωσε μαζί τους επειδή δεν τήρησαν τους κανόνες της θυσίας. Από τότε, στη θέση του ελαφιού χρησιμοποιούσαν ταύρο ή αγελάδα.
Διαβάστε όλες τις λεπτομέρειες για την προετοιμασία της μεγάλης Γιορτής στο Καλαμπάκι εδώ.
