Το σπάνιο αιλουροειδές, ο ιβηρικός λευκός λύγκας, φωτογραφήθηκε για πρώτη φορά παγκοσμίως από Ισπανό φωτογράφο
Το σπάνιο αιλουροειδές λευκός ιβηρικός λύγκας φωτογραφήθηκε για πρώτη φορά από έναν Ισπανό φωτογράφο, στα νότια της χώρας.
Η καταγραφή πιστεύεται ότι είναι ένα σημαντικό τεκμήριο της ύπαρξης του αιλουροειδούς, που εμφανίζεται τόσο σπάνια ώστε να έχει φτάσει να θεωρείται μυθικό πλάσμα.
Ο Ισπανός φωτογράφος Άνχελ Ιντάλγκο, ο οποίος ειδικεύεται στη φωτογράφιση ζώων στην άγρια φύση, βρίσκεται πίσω από τα σπάνια κλικ, ωστόσο, δεν αποκάλυψε πού ακριβώς τραβήχτηκαν. Κρατώντας μυστική την τοποθεσία όπου συνάντησε το ζώο, προστατεύει την ίδια του τη ζωή.
Γενετική πάθηση
Το ζώο ονομάζεται ιβηρικός λύγκας με λευκισμό, μία γενετική πάθηση που προκαλεί μερική ή ολική έλλειψη χρωματισμού στο δέρμα του, αλλά όχι στα μάτια, όπως συμβαίνει στην περίπτωση των ζώων αλμπίνων.
Ο ιβηρικός λύγκας, θεωρείται το πιο απειλούμενο αιλουροειδές στον πλανήτη. Σύμφωνα με το Παγκόσμιο Ταμείο για τη Φύση (WWF), η πλειονότητα των ιβηρικών λυγκών έχει καστανοκίτρινο ή μπεζ τρίχωμα με σκούρες κηλίδες, επομένως αυτό το ανοιχτόχρωμο δείγμα είναι εξαιρετικά σπάνιο.
Η ξεχωριστή ομορφιά του όμως, έχει το τίμημά της, καθώς όπως υποστηρίζουν οι περιβαλλοντολόγοι, η ανοιχτόχρωμη γούνα του το καθιστά εύκολα ορατό και του προσφέρει κακό καμουφλάζ στην άγρια φύση, καθιστώντας την επιβίωσή του πιο δύσκολη.
Ο ιβηρικός λύγκας είναι μικρότερος από τον ευρασιατικό συγγενή του, που έχει μακριά πόδια, κοντή ουρά και χαρακτηριστικές μαύρες τούφες στα αυτιά
Η μάχη που δίνεται στην Ισπανία για τη διάσωσή του από την εξαφάνιση
Η ανακάλυψη αυτού του τόσο ξεχωριστού ζώου θεωρείται ένα σημαντικό βήμα επιτυχίας στη μακροχρόνια μάχη που δίνει η Ισπανία για τη διάσωση του ιβηρικού λύγκα από την εξαφάνιση.
Το 2002 είχαν απομείνει λιγότεροι από 100 λύγκες, χωρισμένοι σε δύο απομονωμένους πληθυσμούς αναπαραγωγής. Καθώς λοιπόν, ο πληθυσμός των λυγκών είχε μειωθεί κάτω από τα 100 ζώα πριν από δύο δεκαετίες, πολλοί πίστευαν ότι ειδικά ο "λευκός" είχε εξαφανιστεί πλήρως.
Μέσω της συνεργασίας του ισπανικού κράτους με μη κυβερνητικές οργανώσεις και με την Ευρωπαϊκή Ένωση, το είδος έχει ανακάμψει. Το 2015 είχαν καταμετρηθεί 404 ενήλικοι λύγκες, ενώ σήμερα ο πληθυσμός τους ανέρχεται σε περίπου 2000 ζώα.
Που συναντάμε τον Βαλκανικό Λύγκα στην Ελλάδα
Δεν υπάρχουν δεδομένα για τον πληθυσμό και την τάση του. Η έρευνα που έχει διεξαχθεί μέχρι σήμερα για το λύγκα βασίστηκε κυρίως σε πληροφορίες που συγκεντρώθηκαν από συνεντεύξεις με ντόπιους κατοίκους από τη Θράκη, τη Ροδόπη, το Όρος Καϊμακτσαλάν, τη Β. Πίνδο, τη Θεσσαλία και τη Στερεά Ελλάδα . Παράλληλα, σε έρευνα που διεξήχθη στο πεδίο καταγράφηκαν και αρκετά βιοδηλωτικά στοιχεία του είδους.
Το μόνο που μπορεί να ειπωθεί είναι ότι η παρουσία μεμονωμένων ατόμων λύγκα στην ελληνική επικράτεια μπορεί να θεωρηθεί δεδομένη τα τελευταία 20 χρόνια, όμως οι ενδείξεις που υπάρχουν δεν είναι αρκετές για να βεβαιώσουν την παρουσία μόνιμου αναπαραγωγικού πληθυσμού στην ελληνική επικράτεια αν και ο λύγκας μπορεί να καλύψει μεγάλες αποστάσεις έως και 300 χιλιόμετρα για να κυνηγήσει και να τραφεί επομένως είναι βέβαιο ότι ο λύγκας μπαινοβγαίνει στην Ελλάδα από την βόρεια Μακεδονία και την Αλβανία κυρίως από την πρώτη, που υπάρχει ο μεγαλύτερος μόνιμος αναπαραγωγικός πληθυσμός του είδους.
